AMICITIA ZINGT DE JOHANNES PASSION MET GEVOEL VOOR DRAMA
Vrijdag 4 april j.l. was de afgeladen RK Kerk Johannes de Doper te Mijdrecht het toneel van een gloedvolle Johannes-Passion van Bach, uitgevoerd door oratoriumkoor Amicitia onder leiding van dirigent Toon de Graaf, met vijf solisten, begeleid door barokorkest La Sorpresa en Eric Jan Joosse op kistorgel. In tegenstelling tot de Mattheüs-Passion, waarin Jezus als lijdende knecht bezongen wordt, is de Johannes-Passion feller en theatraler: Jezus is nu de leidende Messias die tot het einde toe de regie voert over zijn weg naar het kruis. Amicitia bracht dit drama zó gefocust en doorleefd voor het voetlicht, dat het aandachtige publiek wel muisstil moést luisteren.
Alleen al de inzet van het openingskoor bezorgde menigeen kippenvel: geheimzinnig en verwachtingsvol. Die verwachtingen werden vervolgens op voortreffelijke wijze ingelost door het koor. Ook het kleine barokorkest, dat speelde op authentieke instrumenten, maakte indruk door alert en warmbloedig spel. Een eervolle vermelding gaat naar de contrabassiste, die met haar swingende spel – het leek soms wel jazz – het geheel een voorwaartse stuwing gaf.
Alle vijf solisten waren uitstekend op hun taak berekend. Vooral tenor Peter Vos, die naast zijn belangrijke rol als verteller-evangelist ook de tenor-aria’s voor zijn rekening nam, maakte diepe indruk door zijn betrokken en empathische manier van zingen, lyrisch en expressief. Hij was zeer goed verstaanbaar door zijn perfecte uitspraak van het Duits.
Eén van de dramatische hoogtepunten was de alt-aria ‘Es ist volbracht’, gezongen door mezzosopraan Martine Straesser, uitstekend begeleid door de viola da gamba. De ondervraging van Jezus door Pilatus kwam bijzonder goed uit de verf, mede door de visie van dirigent Toon de Graaf. De beide baritons, Willem de Vries en Ronald Dijkstra, waren aan elkaar gewaagd, en verschilden tegelijk voldoende in timbre om de beide hoofdpersonen een eigen karakter te geven. De stilte na de vraag van Pilatus aan Jezus ‘Waar kom jij vandaan?’ was adembenemend.
De twee aria’s van sopraan Lauren Armishaw waren oases van lichtheid en helderheid te midden van alle donker gekleurde stemmen. Het koor had het laatste woord: slotkoor en slotkoraal waren balsem voor de ziel.
Ruurd van der Weg